Gerçek Edebiyat

6 Şubat 2023 günü Kahramanmaraş merkezli 7.7 ve 7.6 şiddetinde iki depremden etkilenerek enkaz yığınına dönen on ilde yüzyılın en büyük yıkımı yaşandı. Kesin olmayan resmî verilere göre 139 bin bina yıkıldı. 46.104 kişi yaşamını yitirdi.

                   “Büyük Yıkım” Ağıt

Kan uykuda vurdu deprem, devirdi,

Gece ağlar, ayaz ağlar, kış ağlar.

Bir de gündüz yaktı yıktı savurdu,

         Ben ağlarım, bulut ağlar, kuş ağlar

         Antep ağlar, Hatay ağlar, Muş ağlar.

Deprem olur, gelir ölüm usuma,

Seslensem de ses verilmez sesime,

Dünya âlem ortak oldu yasıma,

          Ağlar Mekke, Madrid, Marakeş ağlar.

          Ve Basra ve Berlin ve Bükreş ağlar.

Ömür denen uzun ince bir yoldu,

Bugün bitti, yarın uçtu, dün soldu,

Ölen öldü, olan kalana oldu,

          Hasta ağlar, sağlam ağlar, şaş ağlar,

          Ateş yanar, kazan kaynar, aş ağlar.

Yer altında yer yerinden oynadı,

Soğuk sular, fokurdayıp kaynadı,

Yüreğim burkuldu, içim kanadı,

          Ben ağlarım, yağmur ağlar, yaş ağlar,

          Analar, babalar canhıraş ağlar.

Şiddetliydi, tek değildi, ikizdi,

Bu planı kim düşündü, kim çizdi,

Saniyeler sonra bölge dümdüzdü,

          Hayat ağlar, umut ağlar, düş ağlar,

          Yürek yanar, ciğer sızlar, döş ağlar.

Acıdır tanıklık acı anlara,

Yuvaları mezar oldu onlara,

Enkazın altında kalan canlara,

          Beton ağlar, demir ağlar, taş ağlar,

          Pazarcık, Antakya,  Karataş ağılar.

Böyle yazı, böyle kader olur mu?

Bunca emek, böyle heder olur mu?

Böylesi kahreden keder olur mu?

          Ben ağlarım, eş-dost, arkadaş ağlar,

          Vanlı, Erguvanlı vatandaş ağlar.

Depremzede kar altında yatarmış!

Kimileri çadır alır satarmış!

Birileri neler neler kotarmış!

          Maraş ağlar, Gevaş ağlar, Kaş ağlar,

          Gözler kan çanağı, kirpik, kaş ağlar.

Olur olmaz yere bina dikilir,

Fiske vursan başımıza yıkılır,

Yüreğim sıkışır, canım sıkılır.

          Kepçe ağlar, hilti ağlar, iş ağlar,

          Sıka sıka ağrıttığım diş ağlar.

Ölen geçip gitti öbür dünyaya,

Kalan göçtü Kayseri’ye Konya’ya,

Katledildi yazılır mı künyeye?

          Kalem ağlar, parmak ağlar, tuş ağlar,

          Bir şair enkaza oturmuş ağlar.

On bin on bin ölmek kader, öyle mi?

Bilmez misin yer bilimsel söylemi,

Artık yeter, ağıt düzme Eylemî,

          Beyin durmuş, göz kurumuş, baş ağlar,

          Enkazı koklayan Karabaş ağlar.

Cemal Türkmen
Gerçekedebiyat.com