Gerçek Edebiyat

Bir oyun bu küçüğüm, deme hiçbir şey, denizlerine
Yaşamla dalga geçmek değildir mavilikler
Dalgaları say, serilirken derine.
Deniz dediğin uykuda düşler demek
Yuvası martıların, unutkan balıkların öyküleriyle.

Sana öğretemedim, özlemler nasıl büyür
Nasıl yanar ellerim tutmuyorsa elini
Değmiyorsa alnına ateşin yükselince
Nasıl büyürdü kaygım uykusuz her gecene
Yaşlanırdı gözlerim yağmura eşlik diye.

Uyu oğul, uyu, huzurla, güvenle
Gün olur uyanırsın sevdiceğinle
Bahar ol, ilkinden, sonu değil, sonu bilme
Masalların sonunu da kitaplarda okudun
Uyuyakaldığın gecenin ertesinde.

Bir şiirle anlatılmaz mutluluğu uykunun
Rahat olsun uykuların, rüyaların hep güzel
Sen düşünde gerinirken yazların
Ben sayarım uyuduğun yılları
Güz bitmeden yaşarız belki yine
Sımsıcak sardığını, sevgiyle baktığını
Karakış inmeden annenin gözlerine.

Unutursun korkumdan
Unutturmuyorum öğütlerimle
Bir saklambaç bu, oyun değil, yine de
Sen saklan, iyi saklan, yüreğimin içine.

Diyeceğim ki kar indiğinde
Son nefesimle, son bir öğütle
Güzel yaşa oğul, sağlıkla yaşa
Güzel sev sevdiklerini, öğrettiğimce
Kur yuvanı bir güzelin kalbine.

Gün olacak, buluşacağız elbet
Çocukken öğrettiğimce kapatıyoruz gözlerimizi
Hemen bulma, hemen bakma, yıllar geçsin, özle, özledikçe
Yıllar geçer peşimde, bulursun.

Elim sende!

Ünsal Çankaya
Gercekedebiyat.com