Gerçek Edebiyat

“Kendime 40. yaş hediyesi”

Nasıl kovduysan beni karnından

Bu gam harfleriyle örülü dünyaya

gibi kan, gibi cehennem, gibi lav

- Anne beni öldürsene!

Kendimi ıskaladıkça biriktiğim yeis

Sesime çöl geceler yankısı flu

Uzaklardan azalıyorum mavinin her tonuna

Issızlığa taranan saçlarımda hecelenen çile

- Anne beni öldürsene!

(Annemle papatyaların bileşkesi sıfır

Serçelerle toplasam hiç çıkıyor annem)

Anne 40 el dizeyim hayatın kalbine sıkılmış

Belki “40 şair birden olsam yazamam bir hevesi”¹

Ama serçelerin kanat seslerine ilikli bir bahar sabahıyım

Bir lunapark ikindisiyim çocukların neşeli avuçlarında

Ama sen beni yine yarına unut, bugüne hiçle, dünden eksilt

Anne 40 satır mıyım sana 40 hayal kırıklığı mı

“Ben severdim apoletlerimi bir gün”²diyemedim diye

- Anne beni öldürsene!

Umudun tarihçesine kanıyor yüzümün meridyenleri

Karanlığı susan sakallarımda genleşen öfke

Gözlerimin geometrisi cinnet alfabesini sayıklıyor

Sokağın alnından öpülüyor iç kanamalı gençliğim

Anne nasıl 40lanır artık bunca kimsesizliğe bulanmış kalbim

Aman mülkün eskimesin, sen beni azalt evinden yine

- Anne beni öldürsene!

(Annemin türevini alsam serde var keder

Yağmurla toplasam hiç çıkıyor annem)

Nasıl kovduysan beni karnından

Bu gam harfleriyle örülü dünyaya

gibi kan, gibi cehennem, gibi lav

- Anne beni öldürsene!

* “Usta Beni Öldürsene” Barış Pirhasan

¹ Haydar Ergülen

² Turgut Uyar

Serkan Engin

Gerçekedebiyat.com