Gerçek Edebiyat

Yine bir şilep geliyor, kırmızı,
O koyu gri bulanıklığı altında gökyüzünün,
Karanlık lacivertinde denizin, ıssızlığında yapayalnız geliyor!
Dilderesi'nden akan zehirlerden ölümcül
Can çekişen Körfez'in acılı bakışları
Karşılıyor bakışlarını, görüyorum!

Ah ben böyle havalarda yalnız seni özlüyorum!

Yürüyorum adım adım yaklaşıyorum sahile,
Kumsalda çıldıran sarılarına inat bembeyaz kederiyle,
Zarifçe eğiliyor yeşil bir elbiseyle, çok özlemiştik seni,
Bir de güneşi, bir de güneşi diyor papatyalar,
Senin özlediğin gibi aydınlık maviliği!

Topluyorum sevgiyle, okşuyorum yumuşacık,
Denizi okşar gibi, saçların elimin altında gibi,
Dalıyorum yine engine, o şilepte gelenim varmış gibi.
Yine bin umut, hemen doğacak günü bekler gibi,
Bekliyorum, içimde büyüyor özlemlerim,
Ne olur gelebilsen, desen ki kalk gidelim…

Silinirdi yüreğime çöreklenen kederim!