Gerçek Edebiyat

12 Mart Muhtırası ve ardından gelen sıkıyönetim uygulamalarının ilk günleridir... Malatya'da, Fuzuli Caddesi'nin girişindeki bir binanın giriş katında bir pastane, onun da üstünde Toplum Polisi Merkezi yer alır.

Bir gün polisler o pastanede, çevrede görmeye pek alışık olmadıkları hippi kılıklı birine rastlar. Uzun saçlı, sandaletli, hırpani giyimli bu kişiden hoşlanmayan polisler hemen tutuklar ve o gün Diyarbakır Sıkıyönetim Komutanlığına giden otobüse bindirirler.

Diyarbakır'a giden bu otobüsün içinde, Malatyalı köylüler, işçiler ve öğretmenler bulunmaktadır.

Malatyalılar kendileriyle birlikte yolculuk eden bu garip kılıklı adamla ilgilenir, adını, ne iş yaptığını sorarlar. 

Hippi kılıklı garip kişi büyük bir şair olduğunu, Türk edebiyatındaki bütün şairleri aştığını belirtir...

Onu dinleyenler, o güne kadar büyük şair diye Nâzım Hikmet'i bellemiş; onun şiirlerini hayranlıkla okumuşlardır ama, bu kişi de kendinden emin koşmaktadır. Şaşırır, ne diyeceklerini bilemezler. Böyle büyük bir şairden haberleri olmadığı için hayıflanırlar. Şiirlerini okumadıkları için de, onun iddiası karşısında susmak durumunda kalırlar...

Malatya'ya gittiğim bir gün, o otobüste bulunanlardan bir arkadaşımın, heyecanla meçhul şairi tanıyıp tanımadığımı, gerçekten Nâzım'ı aşıp aşmadığını soruşunu hiç unutmam.

Adı neydi o büyük şairin, diye sorduğumda: 

"İsmet Özel" demezler mi?

"Yok, henüz Nâzım'ı aşamadı!" dediğimde, bunu soran arkadaşım rahat bir nefes aldı. 

*

İsmet Özel'le karşılaştığımızda aradan on yıl geçmişti. Ona, Malatya'da bulunup bulunmadığını sordum. Büyük şair, söz gümüşse sükût altındır kuralınca olsa gerek, sorumu duymamış gibi davranmayı yeğlemişti. (Malum a, tecahülü arifane, bir şiir sanatıdır.)

Necati Güngör

Gercekedebiyat.com