Gerçek Edebiyat

Güz kendi yaprağını yiyor elimden: biz iki dostuz.

Zamanı ceviz kabuklarından ayıklayıp yürümeyi öğretiyoruz ona
zamansa dönüyor kabuğuna.

Aynada pazar,
düşte uyunan uyku,
ağızsa gerçeği söylemede.
Gözüm bir sevgilinin cinselliğine teşne:
öyle bakışıyoruz,
karanlık sözler ediyoruz birbirimize,
haşhaş ve bellek gibi seviyoruz birbirimizi,
uyuyoruz şarap gibi bir midye kabuğunda,
bir deniz gibi ayın kanlı ışığında.

Penceredeyiz sarmaş dolaş, kendimizi seyrediyoruz sokaktan
vakt erişti, herkesler bilsin bunu!
Artık çiçek açma zamanıdır taşın,
yüreğinse tedirginlik zamanı.
Zamanıdır, zamanı gelmenin.

Zamanıdır.

Almancadan çeviren: Gertrude Durusoy - Ahmet Necdet

Paul Celan
(Haşhaş ve Bellek, Broy y. İst. 2000)
Gercekedebiyat.com