Yetmiyor! / Ünsal Çankaya
Sözcükler aynı anlamı taşımıyorken,
Aynı duyarlığı duyumsatırsa,
İnsan yalnızlığı biliyordur mutlaka.
Anlamsız sözcüklerin sakar adımlarıyla,
Buluyordur sözlükte yalnızı yabanı da.
Anlamı sorgularken sorular artıyorsa,
Sorgulanmalı dünler varsa yalan, kurmaca.
Yarın bekleten umutlar şekere bulandıysa,
Birdenbire bir kuyu olacaksa ortada,
Düşmek korkusu olur, yitirmek kaygısı da.
Kaybolup bulunduğu zamanı tanımlarken,
Mutlulukla çoğalan şiirler yazıyorsa,
Okunsunlar isteği çok görülmez insana.
Yazılanlar bir pınarsa içilmektir okumak,
Aydınlığa köz üreten ateşi tamlamaya.
Tanımlarsa sözcükler anlamsızlık burcunu,
Yumruklar saklanmalı duyarlığın ardına,
Tüm bunlar yol olmalı anlam dağarlarına.
Saflığın son kertesinde gönüllerin çabası,
Yetmeli anlamları şiirle çoğaltmaya.
Ama yetmiyor!
Ünsal Çankaya
Gerçekedebiyat.com
Yazar Hakkında
YORUMLAR