Çılgın bir coşkuyla deviniyor canlılar
Gönül gözlerini dışa çevirmiş nesneler
Kanat vuruyor gülen maviliğe kuşlar
Açtım kollarımı bahara

İttim acıları bir yana
Geleceği sevinçle esenlemek için
Barıştırdım kardeşi kardeşe
En çetin yüklere omuz verdim
Açtım kollarımı güneşe

Örtüp üstlerini kaygının ve tasanın
Kafa tuttum hep karanlık çağlara
Doruklarında kartallar barınan
Özgürlük yellerinin estiği
Açtım kollarımı dağlara

Bir çığ gibi yuvarlanıp aktı zaman
Korudum kalesini milyonların
Doyumsuz sesler çağıldadı içimde
Açtım kollarımı yeni sulara

Mehmet Aydın
(Bozkırı Aydınlatan Mavi, Diclem Sahaf yayınları, 2004. s.47)
Gerçek Edebiyat

ÖNCEKİ HABER

BENZER İÇERİKLER

YORUMLAR

Yorum Yaz

Kişisel bilgileriniz paylaşılmayacaktır. Yorumunuz onaylandıktan sonra adınız ve yorumunuz görüntülenecektir. (*)