Gerçek Edebiyat

Buralardayım diyorum. Buralardayım!
Yaşam izin verdikçe yıllar uçup gitse de.
Buralardayım. İçimdeki üzgüyle!

Oysa sevinç doluydum bir zaman.
Gamdan haliydim haliyle.
Mutluydum, umutluydum, uzaktı güz.
Yenilmezdim acılara, savaşırdım yüzde yüz!

Özgürce yaşamalıyken birden sınıfta kaldım.
Derkenara yazılmadan bir kenara atıldım.
Özgürlüğüm için değil kaldığıma ağladım!
Silkindim kimi zaman umut dağları yığdım,
Kar yağdı üstlerine çığlar altında kaldım.

İnsanca duyarlıydım, şefkatliydim içimle,
Sıcaklık bekliyordum elimi verdiğimde.
Buz kesince düşlerim kahrettim gecelere,
Üzüldüm gözlerinin aysız kalmışlığına,
Günlerinin umarsız hesap kitaplığına.

Gözleye gözleye göz göz oldu yaram da
Ne merhem sürmeye vardı uzandığım el
Ne gördü ateşimi ateşine köz diye, 
Külümü karmaya gelen olmadı!

Artık gamsızlığı buldum inanması zor.
İnsan yaşlandıkça bencilleşir diyorlar.
İçimi çarptım dışımla, toplayıp böldüm anlara.
Baktım ki çıkanlarına kalan sav sözler doğruymuş!

Ünsal Çankaya
Gerçek Edebiyat