Gerçek Edebiyat

Yanıyor bir daha, eski ahtin namusu,

Gönül gamıyla sessiz sedasız…

Kundaklanan Türkiye piyanosudur.

Bir özgürlük doktoru, bir sevda kocası.

Yalan döküp üstüne, zulüm çaktılar,

Yanmakta olanı yakarız sandılar.

Ayakta tutuşan alev yapraklı ağaç,

Pürenli can, çıtırtısız çiçek açar,

Orada biri var, aydınlığı yüze vuran.

Orada biri var, evimize direk,

Direnir haçlı yobazın kör karanlığına,

Maraş bozlakları söyleyerek.

Taşıyor kolları meyvelerin ağırlığını.

Orada biri var, Hilmioğlu Fatih,

Düşmanın bastığı yerde duran.

Yanar geceler boyunca fedailer,

Gün batarken görünürler öbek öbek,

Büyük şafak sökünceye dek.

Işıyıncaya dek çocukların yolu,

Yanarlar için için, senin benim için,

Yanmanın profesörüdür onlar.

Ateşin düştüğü yeri yakması, yalandır;

Düşürmüşsen ateşi kendi içine,

Yahut düşmüşsen ateşin içine kendin.

Hüseyin Haydar

Gerçekedebiyat.com