Gerçek Edebiyat

Yenikliğim bilinmeyecek, kimse bilmeyecek, sen bilmeyeceksin

korkularım bilinmeyecek, kimse bilmeyecek, sen bilmeyeceksin

uyuyamamak gözlerimde ömür gibi son ana dek sürecek

ince ışıklar delecek karanlığı, kuşlar seherde ötmekten yorulacak

tutuşacak saçlarım, uçuşacak kar, ısınacak partal yürek

gözlerine bakacağım, hep senin olmayacak gözbebeklerin

şarkılar yağmurlanacak, sabah vardiyası işçilerinin sesine karışacak

bir savaş kartpostalı vatan, bir mitralyöz çalışan, uçuşan yaralılar, yatan ölüler

Bu benim ülkem

Açlığım bilinmeyecek, kimse bilmeyecek, sen bilmeyeceksin

ağlamaklığım bilinmeyecek, kimse bilmeyecek, sen bilmeyeceksin

su küsecek, rüzgâr yorgun esecek; dolanacak, dadanacak sislere

yıldızlar titreyecek, buğulanacak gözler, lamba tütecek

ben mısralar dizeceğim; umutlar, aşklar, kavgalar üzerine

yelim yeline karışacak, kurtuluşum kurtuluşuna, bu böyle sürecek

dar vakit çalacak davul zurna, düşman lahavle çekecek

mışıl mışıl uykular emzireceğim, ben seni büyüteceğim, sen beni

Bu benim ülkem

Köklerim büyür, varır kuyularda Yusuf’a ulaşır  

alttan delerim dünyayı, üstü ummana karışır

deryayı dolaşsam, doğsam, doğursam, göynüsem

başka yere gidemem, bu benim ülkem

başka yeri sevemem, bu gönül ülkem

Zeynel Çok

12.03.2003 Bielefeld