Gerçek Edebiyat

Avunursunuz diyorlar ya zamanla,
Avunamayız!
Onlar ölünce birden büyürmüş çocuk,
Doğa emriyle.
Bence bu yalan avutamadı asla
Yanan kalbimi.

Önce annemdi ölüme kaptırdığım,
Hiç büyümedim!
Öksüzlüğüm ki teyzelerim olmasa,
Çok yakacaktı.
Dayandı özüm,
Ardımdaki dağımla çoğaldı sözüm.

Babam dağımdı derken doğruydu dilim,
Birden yıkıldı,
Kayboldu yolum.
Ardından ağabeyim, Ali kardeşim.
Dünya durmazsa yangınlarım sönemez,
Bitti gözyaşım!

Akıp geçerken,
Kendi yolunu bulup, dağ olsun diye,
Bir oğul verdim sevdiğimle dünyaya.
Su niyetiyle,
Bir ak duadır ona dilediklerim,
Yerini bulsun!

Ecel beni de alır, yaş yetmişi aşınca,
Unutulmazsam.
Unutsa ölüm,
Çaresizlik içinde sürüneceğim.
Çünkü yoruldum, yetemeyecek gücüm,
Dağa dönmeye!

Ünsal Çankaya
Gercekedebiyat.com