Gerçek Edebiyat

                Bıldır biz düştüysek,

                Onlardı ilk düşenler,

                Onlardı söyleyenler.

Puntala, dedi Ethem usta,

Kaynak yapmazdan önce

Pası ve çapağını eğele.

Tenekenin yağı tuzruhunda,

Havya nişadırda temiz.

Dumanda kaldığımıza bakma.

Ustamın gözleri deniz.

Ustamla biz, denizle biriz.

Bozkırda tükenecek seliz.

Toprakta ayrıkotunu çapala,

Haşaratı yaprakta ilaçla.

Başaklar can türkülerimiz.

Yaz olsa, yazı biliriz.

Kız olur dost öğreniriz.

Yürüyüşte sor, kimliğiniz?

Söze ve elbiseye kanma,

Örgütte hainleri kolla.

Yazmakla anlatılamazsa

Puntala, dedi Ethem usta.

Kavradık yedi yıl sonra.

(Sayı:12, Mart 1978, s.17)

YAŞAMAK GİBİ

Küçük şeyleri sevmeliyim,

Dedem Ceyhun öğütledi.

Çolak amcamın demlediği

Bergamut tütsülü çayları,

Zından demirlerinde akşam

Karanlığı gözaltında tutam,

Ay çevrende dinlenirken

Sürmeli kızımın bakışını,

Dışarıda elleri bahar,

İçerde deli eden aşkları,

Simit yemeyi yürürken,

Sevdiğimi sokakta öpmeyi,

Bir çiçek duruşunda dimdik

Kavgada ön safta gitmeyi,

Tıkız bebeleri kucaklarken

Doksanlık ninemce ağlamayı,

Gülü, reyhanı, nergisi,

Bir de maddeci diyalektiği,

Küçük şeyleri seviyorum,

Dedem Ceyhun yol gösterdi.

Son ıpıl bakışında gördüm,

Dedem ölümü de sevdi.

(Sayı:14, Mayıs 1978, s.6)

HEMŞERİLERİM ve BEN

Ressamları yoktu da memleketimin,

Korkuyla giderlerdi fotoğrafçıya.

Ellide estetik uzmanları geldi.

Önce birini çektirdiler yüzlerinin,

Sonra ikincisini, genç kalmak için.

Sevgileri plaj argosu gibiydi.

Ağızlarda her gün değişik sakız.

Soludukları havayı bile kirleten,

Aşklarının ölçütüyse ayna önünde

Yatıp yatmamaktı, sayı önemliydi.

Yollarda yürünmezdi döllerinden,

Dolap beygirleri denli uyumlu.

Büro masası üretimindeki artış,

Özel oto, traş losyonu, kadın donu.

Bir şey olup da yapamamanın hıncıyla

Güzelliği boyadılar giysilerinden.

Bense tanık kalsın diye gençliğimden

Tuttum, ak perçemli bir kızı sevdim.

(Sayı:15, Haziran 1978, s.15)

ALİ CENGİZKAN (1954- yaşında), Ankara’da doğdu. ODTÜ Mimarlık Fakültesi mezunu. Bir süre Ankara’da serbest mimarlık yaptı.1981’de ODTÜ Mimarlık Bölümü’nde eğitim asistanı olarak çalıştı. 1994-1998 yılları arasında aynı bölümün başkanlığını yürüttü. Ağustos 2012’den bu yana aynı Fakülte’nin Dekanıdır. İlk şiir kitabı  olan “Senlere” (1980) ile 1981 yılında Akademi Kitabevi Şiir Başarı Ödülü’nü kazandı. Türkiye Yazıları ve Yarın dergilerinin yazı kurullarında görev aldı. Şiirlerinde çağdaş Türk toplumunun sorunlarına, bireysel ve toplumsal duyarlılığını ustaca birleştirerek eğildi (“Bağımlı Şiir”, 1986). Şairliğinin yanı sıra, şiir üzerine yazıları ve şiir çevirileriyle de tanınan Cengizkan, yapıtlarını Türkiye Yazıları, Adam Sanat, Broy, Gösteri, Oluşum, Somut, Türk Dili, Varlık, Yazın, Yusufçuk gibi dergilerde yayımladı.

Gercekedebiyat.com