Suçun Sesi / Mehmet Kıyat
Saptırılmış
Mehmet Kıyat
suçun sesi bu
Çivi çiviyi söker dediğimiz bir yalnızlıkta
Denizsiz
karaya oturmuş bir sessizlikle
Çağa parmak atan
umutları kurumuş
Yanlıştan yanlış
kırmızı bir yoksulluk bu
Dişleri dökük
sevinci karanlıkta bir çocuk gibi
Gönülsüzlük
yolunu bulamadan aydınlığın
Bilinmeyen kapılarda yorgun düşen uzaklarla
Yasaklı söyleşilerde tarihi kandırıp İçine kapalı gerçeklere sarılarak
Suyu akmaz kimsesizlik gibi
kıvrana kıvrana
Uykusuz gecelerde ölüm düşleri kurup
Topraksı
tembel bir kıskançlıkla
Emeği emeğe kırdıran
suçun sesi bu güzelim
GERCEKEDEBİYAT.COM
Yazar Hakkında
YORUMLAR