Ölüm son perde olmaz! / Ünsal Çankaya
El yordamıyla gelip tutunduğum bu hayat,
İlk perdesini çekmiş bedenimin içine.
Açmak mümkün değildi özgürlüğün eliyle!
Düşlerin yordamıyla yürüdüğüm yollarda,
Perdeleri eller çekti gözlerimin önüne.
Bakmak mümkün değildi perdenin ötesine!
Kapanırken örtüler kafes gibi çevreme,
Çırpınarak uzandım bir nefes özgürlüğe.
Soyundum çırılçıplak ruhumun köşesine!
Yırttım tüm perdeleri her yırtışım cinayet,
Kanamadık tek zerre kalmadı düşlerimde.
Yine de düşlerimi yaşattım bildiğimce!
Ardımda kalacaklar, sonsuzu bulacaklar.
Neyi tamamladıysam ölümün öncesinde,
Son perde olmayacak ölüm benim üstüme!
Ünsal Çankaya
Gerçekedebiyat.com
Yazar Hakkında
YORUMLAR