Gerçek Edebiyat

1.

Ne insanlar tanıdım

Adları birer ölü

Yerden mi gökten mi

Birileri bulmuşlar sözü

Çoğaldıkça dilleşmiş topraklarca

Ağızlara sığmayınca dedikleri

Çiziklenmiş kayalara ağaçlara

Kurutulmuş av postlarına

Kılıç – güç – ün – şan – kan

Ulu heykeller boy-boya

Övgü – sövgü – dövgü - ölgü

Fırınlanmış kil parçalarında

Ölüler yaşasın daha                      

2.

Ne insanlar tanıdım

Tanımasaydım ah

On gözüm olsa da yüzümde

Değmez birine kör kalsalar bile

Göğü yiyen insanlar

Güneşi yiyen insanlar

Toprağı yiyen insanlar

Zamanı yiyen insanlar

İnsanı yiyen insanlar

Elleri var mı / Elleme

Sesleri var mı / Sesleme

Dilleri var mı / Dilleme

3.    

Ne insanlar tanıdım

Tanıdım mı ki     

Kan bakışlı canavar ağızlı  

Suya düşman

                         ağaca düşman

                                    cana düşman

YOK yüzlerinde sabahın payı

Yıldız kayması YOK yüreklerinde

Damarlarında sevda sancısı YOK

YOK…  YOK…  YOK…

OLSA BİLE… YOK…

               Zaman ağlar / Dağ taş ağlamasa da

               Analar ağlar / Kurşun ağlamasa da

               Çocuklar ağlar / Gök ağlamasa da      

17 Kasım 2015, Feneryolu - İstanbul  

Sabahattin Yalkın

Gerçekedebiyat.com