Neferge / Ünsal Çankaya
Gerçekedebiyat.com
Uyuyorken de besler doğa değer vereni,
Kendini bekleyeni, besleyeni, seveni.
Ölmesin diye ecelsiz doğadaki tüm canlar,
Kara kış görünmeden, örtmeden üstlerini,
Bilir ki düşünürse, unutmazsa onları
Sonbaharında bile onlar korur dengeyi.
Çatlar ya nar ağaçta saçılır bin bir tane,
Ya kırmızı, ya pembe.
Görevdir bu çatlayış döngü bitmesin diye,
Dalında bırakılmış nefergedir her meyve!
Açar bağrını narlar, sunar tanelerini,
Can verirler kalana ölümün öncesinde.
İşte durup dururken kabuğunun içinde
Nar dalında bundan çatlar aniden,
Sonra güler kahkahayla, yaşatma sevinciyle!
Gebze, 24.11.2019, Ünsal Çankaya
Yazar Hakkında
YORUMLAR