Gerçek Edebiyat

Pörsüyen bir şeylerin çirkinliğinde

            gizlenemiyor cam kırıkları

            nereye baksam gözlerimde

            neyi tutsam ucunda parmaklarımın

            şekli bozuluyor güzelliklerin

            bir yerlerim kesiliyor inceden

            kanayışını duyuyorum sevginin.

Alçalan bulutların koyuluğunda

küskün / kırıcı ve yalın

            yığınlar arasında sürükleniyorum

            daralan oylumunda sıkıntıların

            yırtılışını duyuyorum

            sonra unuttuğum narçiçeği

nerelerden geliveriyor birden

yüreğimin en bozulmamış yerine

sıcaklığını serpiyor sevginin.

Bir parçasını da ben taşıyorum

            binlerce parçaya bölünmüş güzelliğin

            özenle arıtıyorum kirinden

            yaralarını onarıyorum

            yeniden canlanıyor direnci

            duyarlığının en ince yerinden

            gülümseyişini getiriyor gözlerime

            hiç yaşanmamış güzelliğiyle sunuyor

            narçiçeği sevgiyi.

(Türkiye Yazıları Sayı: 49-50, Nisan-Mayıs 1981, s.21)

Nurten Çelebioğlu
Gerçekedebiyat.com