Gerçek Edebiyat

Hangi yaşta başlar insan ölümü düşünmeye?
Hep uzak, çok uzak sandığı çocuk çağlarında mı,
Delikanlı sevdası yankısız kalınca mı,
Yankı bulup çıldırtan o ilk kavuşmada mı?

Hangi yaşta korkar insan ölümü düşünürken?
Henüz daha erken denen gençlik çağlarında mı
Delikanlı sevdaya yankı aldığında mı,
Sevdasında yorulup yalnız kaldığında mı?

Hangi yaşta anlar insan ölmenin bir yaşı yok?
Arası yok, sırası yok, yok mihengi, tartısı,
Her yaşta ölümlü dünya, yok kaçacak kapısı,
Bil ki ölüm Deli Dumrul nefesten alır baçı.

Bilmez hasta sökelliği, göğ ekini de biçer,
Yarım kalır tüm işler, yarımdır tüm hayaller,
Çünkü zorunludur ölüm doğanın düzeninde,
Görür insan bu sancıyı ömrünün bir deminde.

Birden küser, çok darılır dünyanın mihnetine
Ne zaman gelirse gelsin gam mı çeker behrine?
Gitse hüzün, kalsa hüzün şarkılar aleminde
Kimsöyler ki derdini, kim dinler derman diye?

İşte ben de bildim bunu, anladım ki kaçış yok
İçimdeki sancıyı kuşladım gökyüzüne!
 

Ünsal Çankaya

GERCEKEDEBİYAT.COM.