İç Barış
Ölüm her anına eşlik eder insanın,
Beni unutma der kalp atımında.
Ondan kaçış yoktur doğumdan sonra.
Uzun yol yolcuları uyurlar otobüste,
Çoğu kez konuşmadan bakılır sağa sola.
Pusup kalmışsa hepsi bagajdadır sanduka.
Uçaklar kalktığında inecektir mutlaka,
Konuşmaya değmeyecek zamanda.
O da taşır bir tabutu gökteki ak buluta.
Bir tren kaç çığlık atar son durağı öncesi,
Kaç istasyon yolcular, karşılar onu ya da?
Rayların tarrakası ninnidir sandukaya!
İnsan yolculuğunda konuşur iç sesiyle.
Gelmişiyle. Geçmişiyle. Geleceğiyle.
En çok şimdisiyle yaşar kavgayı,
Şimdisiyle barış yapar sonunda.
Bütün yolculuklar yol istemez ki,
Yolsuz kalır dünya ölüm anında!
Ünsal Çankaya
Gerçekedebiyat.com
Yazar Hakkında
YORUMLAR