Gerçek Edebiyat

Ülkemin en sıradan haberi:

Bir kadın daha öldürüldü.

Bir elbisem olsaydı benim

kuşların ağzından oluşan bir elbisem

yağmur damlalarından hafif

bir elbisem olsaydı benim

sesim de olurdu belki

uzun… upuzun bir nefesim…

Bir atım olsaydı benim

yeşil çayırlarda iz bırakmadan

alnında beyaz akıtmasıyla duru, sağlam

gölgesiz bir atım olsaydı

yolların ıssızlığına taşısaydı beni

bir öyküm olurdu belki.

Bir saçım olsaydı benim

kimselerin bilmediği bir saçım

her gece serseydim omuzlarıma

her sabah kesseydim

çelik bir makasla dökseydim kucağıma

dingin bir gövdem olurdu belki.

Bir baltam olsaydı benim

şimşek ve rüzgâr nakışlı bir baltam

bir duvak geçirirdim başına

kinsiz ve kibirsiz savururdum da

bir dağım olurdu belki

Bir tarlam olsaydı benim

aç yatıp tok kalktığım bir bahçem

bir dalım olsaydı benim

aydınlığa açılan bir kapım olsaydı

sarıp sarmalayan bir şalım.

Bir ülkem olsaydı benim

suyu, havası, toprağıyla bir ülkem

yasası, tasası, kasasıyla halk için

aşk için, yaşamak için çırpınan

bir ülkem olsaydı benim

bir direncim olurdu belki.

Bir hırkam olsaydı benim

Bir atım olsaydı, bilinmeyen bir saçım

Bir baltam olsaydı benim

Bir dalım olsaydı, bir kemanım…

Adil bir ülkem olsaydı benim

Bir ömrüm olurdu belki…

Zerrin Taşpınar

(Sincan İstasyonu, Temmuz-Ağustos 2014, sayı: 72)