Gerçek Edebiyat

Büyükannemin baş lafıdır, her erkeğin bir uğraşı olması gerektiğini söyler durur. Geçenlerde yemek masasında gene çıkıştı bana: “Elinden bir iş gelmeli; insanlar için yararlı bir şey yapmayı öğrenmelisin; topraktan, tahtadan, metalden ya da kumaştan, yeter ki öğren. Genç bir erkeğin elinden saygıdeğer bir iş gelmemesi hiç de hoş değil. Yapabildiğin bir iş var mı? Basit bir masa, sandalye, kap kacak, kilim, kahve fincanı falan yapabilir misin? Elinden gelen bir iş var mı?”

Büyükannem öfkeyle karışık bakıyordu bana.

“Biliyorum,” dedi, “yazar olmak istiyorsun, belki de oldun bile. Herhangi bir uğraş sahibi olmak için yeterince sigara içtiğin kesin; bütün ev duman altı. Fakat elle dokunulur gözle görülür, kullanılabilen bir şeyler yapmayı öğrenmelisin”.

“Bir zamanlar bir Pers kralı varmış,” diye başladı Büyükannem. “Bu kralın bir oğlu varmış. Oğlan bir çobanın kızına aşık olmuş. Krala gidip söylemiş bunu; o kızla evlenmek istediğini de eklemiş sözlerine. Kral, ‘Sen benim oğlumsun,’ demiş, ‘ben ölünce sen kral olacaksın. Nasıl olur da bir çoban kızıyla evlenmek istersin?’ Oğlan da kızı sevdiğini ve ileride onu kraliçesi olarak yanında görmek istediğini söylemiş babasına.

“Kral oğlunun kıza karşı duyduğu sevgiyi Tanrı’nın bir isteği olarak görmüş ve ‘Peki,’ demiş, ‘bir haberci gönderip kızı senin için isteteceğim.’

“Haberci kıza gidip bu isteği ilettiğinde kız, ‘Kralın oğlu ne iş yapar?’ diye sormuş. Haberci, ‘O kralın oğludur,’ demiş, ‘hiçbir iş yapmaz.’ Kız cevap olarak ‘Bir iş yapmayı öğrenmesi gerek,’ demiş. Haberci de kızın dediklerini krala iletmiş.

“Kral oğluna, ‘Çobanın kızı senin bir iş yapmayı öğrenmeni istiyor,’ demiş. ‘Hâlâ onunla evlenmek istiyor musun?’ Oğlan, ‘Evet,’ demiş, ‘bir iş yapmayı öğreneceğim, örneğin buğday saplarından hasır örmeyi.’ Sonra oğlan üç gün içinde renkli süsleme motifleriyle hasır örmeyi güzelce öğrenmiş. Haberci yine yola düşmüş, kızın evine giderek kralın oğlunun yaptığı hasırları göstermiş. Kız bunları görünce haberciyle birlikte kralın sarayına gitmiş ve kralın oğluyla evlenmiş.

“Kralın oğlu bir gün Bağdad sokaklarında gezinirken karnı acıkmış. Temiz bir lokanta görünce içeri girip bir masaya oturmuş. Fakat o yerde hırsızlar ve katiller hali vakti yerinde olanlara tuzak kuruyormuş. Kralın oğlunu kaçırıp bir zindana atmışlar. O zindanda başka zenginler de varmış. Kötü adamlar zindana attıkları insanlar arasında en şişman olanı öldürüp en cılız olana yediriyorlarmış. Zevk için yaparlarmış bunu. Gencin Pers kralının oğlu olduğunu bilmiyorlarmış. Zindandakiler arasındaki en ince yapılı olduğundan genç adam sağ kalmış.

“Bir gün kralın oğlu kötü adamlara bir beceriye sahip olduğunu, buğday  saplarından güzel hasırlar yapabildiğini ve bunların iyi para getirdiğini söylemiş.  Adamlar hemen öbek öbek buğday sapı taşımışlar zindana; genç de oturmuş üç günde üç güzel hasır örmüş, sonra adamlara gösterip bu hasırları Pers kralının sarayına götürürlerse kralın hasır başına yüz altın vereceğini söylemiş.

“Kral hasırları gördüğünde bunların kayıp oğlunun elinden çıkmış olduklarını anlamış. Gelini olan çoban kızı da hasırlara yakından baktığında desenlerin arasında Pers dilinde yazılmış yazılar olduğunu görmüş ve yazıların kocasından bir haber taşıdığını anlayıp durumu krala iletmiş.

“Ve kral hemen kötü adamların bulunduğu yere askerlerini göndermiş. Askerler katilleri ve hırsızları öldürüp zindandakileri kurtarmışlar. Böylece kralın oğlu sağ salim babasının sarayına dönüp karısına, yani çoban kızına kavuşmuş. Oğlan karısını görür görmez önünde diz çökmüş. ‘Sevgilim,’ demiş, ‘sağ kalmamı sana borçluyum.’ Kral da gelini olan çoban kızından hoşnut kalmış.

“Şimdi anladın mı,” dedi Büyükannem, “neden her erkeğin bir beceri sahibi olması gerektiğini?”

“Çok iyi anlıyorum,” dedim, “kereste, çekiç ve testere almak için yeterli para kazandığımda basit bir sandalye veya kitap rafı yapmak için elimden gelen çabayı göstereceğim.”

 Türkçesi:  Haluk Erdemol

Gerçekedebiyat.com