Aşksızlığa Dair Bir Betimleme / Raif Özben
sonsuz gök boşluğunun ötelerinden
şimşekleri çakar yanardöner beden bir kadının
kümelenmiş bulutlardan dağların arasına
uzakta tüm yağmurları kendine çeken bir vadi
koşarım doyulmaz serinliğinden çıkışsız bir ormanın
ve insan sesinden kum fırtınası
söz ve eylem oyundadır bağımsız gerilimlerde
çekilirim yatağıma kimliksiz bir yıldızla
ve açar pencereleri bakarım
Raif Özben
(Asyalı Ayyaş, Can y. İst. 2000, s. 61)
GERCEKEDEBİYAT.COM
karşı kıyılarından okyanusların
tattıramadığı bütün hazların
kurumuş bir nehrin uğultusu dökülür
eskimez bir sel sesini sürer üstüme
mecnun’um dalarım beton çöllere
silip süpürür gündelik sesimi oralarda
geceyi tiklere boğmaktadır tarihin bilinçaltı
yapışır nemli kokusu üstüme perdelere
aşk gibi bir şey yayılmış sabah serinkentlere
Yazar Hakkında
YORUMLAR