Gerçek Edebiyat

Yürüyoruz yürüyoruz günün aydınlığında!

Kara  fabrika bacalarına, yoksul mutfaklara

Çarpıyor sesimiz ve birden parlayan

Bir ışık gibi ulaşıyor insanlara!

           “Ekmek ve gül! Ekmek ve gül!”

Yürüyoruz,yürüyoruz, erkekler için de yürüyoruz.

Çünkü bizim oğullarımızdır onlar

Ve biz hâlâ  annelik ederiz onlara.

En yoğun emek, en ağır iş omuzlarımızda

Ve çalışmak ölene dek!

Bu böyle sürüp gitsin istemiyoruz,

Yaşamak için ekmek,

Ruhumuz için gül istiyoruz!

Yürüyoruz yürüyoruz kol kola.

Saflarımızda ölmüş,öldürülmüş arkadaşlarımız

Ve şarkılarımızda onların kederli “Ekmek” sesleri.

Onlar bir köle gibi çalıştırıldılar!

Biz de bugün hâlâ onların hasretini haykırıyoruz.

İş ve ekmek istiyoruz.

Ama gül de istiyoruz.

Yürüyoruz yürüyoruz kol kola

Gelecek güzel günleri yaratma arzusuyla

 Kadınız,insanız, insanlığı  yüceltiyoruz.

Paydos bundan böyle köleliğe, aylaklığa.

Herkes çalışsın,

Bölüşülsün kardeşçe hayatın sundukları.

İşte bunun için yükseliyor hançeremiz ve yüreklerimizden

Ekmek ve gül türküleri

Ve yineliyoruz hep bir ağızdan

            “Ekmek ve gül! Ekmek ve gül”

Metin Demirtaş

Gerçekedebiyat.com