Şiir okumak
Sıtkı Kardeşim, Toplum içinde, topluluk arasında Sen küçüktün hatırlamazsın. Adana Halkevi'nde Kudret Abi'miz vardı. İnanılmaz bir ses tonu. Bas bariton, davudi, Cem Karaca’ya benzer, Allah vergisi bir ses. Ve o kapkalın sesiyle Kudret abi şiir okurdu. Atlılar, atlılar, kızıl atlılar, Şiiri sesli bir şekilde başkalarına okumak kolay bir şey değildir Hocam, herkes beceremez, hatta çoğu insan yüzüne gözüne bulaştırır. Ama eğer kişi şiiri güzel okuyorsa, en az kendi okuduğunuz kadar zevk verir, hatta öyle ki şiiri sizden daha iyi deşifre ettiyse zevk almanız kaçınılmazdır. Şiir okumak Durup dururken havalara girmek, Halkevi'ndeki herkes Kudret Abi'ye hayrandı. Özellikle kızlar. İstek üzerine okumazdı, ama bazen sehpanın üzerine çıkar, okumaya başlardı; Nal sesleri sönüyor perde perde, 12 Eylülle birlikte yurt dışına kaçtı. Ben de okumaya Ankara’ya geldim. Bir daha haber alamadık. Zaten haber alacak da arkadaş kalmamıştı ya. Belki de Kudret Abi'nin yüzünden bu işe gönül verdik. Belki de Kudret Abi'nin yüzünden Ahmet Arif’i, Enver Gökçe’yi sevdik. Belki de Zehra, Kudret abiye baktığı gibi bana da bakar mı diye şiir okumaya özendik. Sonuçta Hocam, hiç olmadı öylesine okuduğum şiirim, geldi geçti ömrüm benim. Ama emin ol Sıtkı kardeşim, eğer hayattaysa, Kudret Abi hâlâ sehpaların üzerine çıkıp, o davudi sesi ile şiir okuyordur. Atlılar atlılar kızıl atlılar, Nal sesleri sönüyor perde perde, Nadir Avşaroğlu
Şiir okuyabilmeyi çok isterdim.
Atları rüzgâr kanatlılar! 
Şiir yazmaktan daha zordur.
Okuduğunuz şiiri yazan adamın
Hayal dünyasında gezinebilmek,
Onu anlayabilmek...
Zordur …..
Elini kolunu sağa sola savurmak,
Zıplamak, ateş bükmek ...
Her babayiğidin harcı değildir.
Kasar biraz.
Atlılar kayboluyor güneşin battığı yerde!
Atları rüzgâr kanatlılar!
Atları rüzgâr kanat...
Atları rüzgâr...
Atları...
At...
Atlılar kayboluyor güneşin battığı yerde!
Gerçek Edebiyat
Yazar Hakkında
1963 yılında Ankara’da doğdum. Çocukluğum Ankara’da geçti. Delikanlılığım, baba memleketi Adana’da, gençliğim okumak için tekrar geldiğim Ankara’da. Sonra dede-baba mesleği olan madenciliği yapmak için ülkenin çeşitli yerlerinde çalıştım. Sonra evlendim, hayatta tanıdığım en naif, en kaprissiz insan eşim, bir kızım bir de oğlum oldu. Sonra da bir kedimiz. Sonra emekli oldum. 35 yıllık meslek hayatımda okuduklarımı, incelediklerimi ve biriktirdiklerimi, mesleğime olan saygımla harmanlayarak kaleme aldım. Sonra sevdalısı olduğum Ankara’yı yazdım, sonra beni etkileyen mimariyi yazdım, sonra meramım, merakım olan tarih ve mitolojiyi yazdım. Ama hep yazdım.
YORUMLAR