Sarkaç / B. Hakan Işık
düşünerek yayladan iniyordum : yaşayanların ayıbı bu yaşam istemeden ben de payımı aldım şimdilik yenilmiş görünüyorum ama aşkınaydı büyük doğanın bozkır yelinde saklı bir özlemle dokunaklı dokundu ince esen birdenbire tarlasına buğdayın..... üzünç başlangıcında düşüncemin tek, uzun bir soluk olabilseydim bakabilseydim gözümü kırpmadan yokederdim buğday tarlalarını...... bir beyaz düşe bir kırmızı kucak durdum soluklandım adını andım: ayıpsız utançsız yaşayacaktım ne kadar küçümsemişim dünyayı seni ve şehrimizi özlüyorum ama çok demeye utanıyorum Hakan Işık
Gerçekedebiyat.com
Yazar Hakkında
YORUMLAR