Ey sevgili yazarlar, ben ağlarken siz,
Hep beni teselli edersiniz, her an çevremdesiniz,
Yazılarınız yatıştırdı doyumsuz düşüncelerimi, 
Hepinizi seviyorum, dostça, akrabam gibi!...

Parıltılı rüyalarımda, şiirin oğlu,
Görüyorum seçkin topluluğunuz beni buldu;
Bana cesaret veriyor sesiniz ve size diyorum ki
Gençliğim sıkıntılar içinde geçti:
Nasılsa olmadı onları beğenen bir dostum,
İlk mısralarımı yaptığımda yazmayı da bilmiyordum;
Çalışmamı yasakladılar bana, 
Oyunun yasaklandığı gibi tembel çocuklara .
Ve herkesten gizliyordum, suçun gizlendiği gibi,
Şairliğin arzularını ve yüce eğilimlerini!... 

Çektiklerime bedel olarak, işte siz, 
Defne dalını ellerinizle bana getirdiniz.

Çev. Sunar Yazıcıoğlu

Şiirin oğlu: “Apollon’un oğlu” “Ozanlar” anlamına gelir; burada “şiirin oğlu” “ozanlar” anlamında kullanılmış.
Defne dalı: Zafer ve ün sembolü.


Louise Colet 
(1810-1876)
GERCEKEDEBİYAT.COM

ÖNCEKİ HABER

BENZER İÇERİKLER

YORUMLAR

Yorum Yaz

Kişisel bilgileriniz paylaşılmayacaktır. Yorumunuz onaylandıktan sonra adınız ve yorumunuz görüntülenecektir. (*)