Gerçek Edebiyat

Onların yerine ‘yayla’ diyeceğim
Gülümseyecek böylece, elma ağaçları, göller yöresinde

Çocuklar, yine okullarda, kitaplarda onu okuyacak,
Testlerde geçecek, fakat bilemeyecekler, büyüyünce-

Yayla budur işte diyeceğim, bir sedir ağacını göstererek…

Oralı şairler var, kanıtlamak zor bunu şiirlerinden
Bir kuş uçmuyor dallarına, kar suyu kaybolmuyor düdenlerinden
Rastlanmıyor eskiden bir göl olan ovaların anılarına kış kahvelerinde

Ahırın ve ot balyalarının kokusunu duyarak geçtim onlara uzak beldelerinden

Bir kır pavyonunda içli bir şarkı söyledim, mermer ocaklarında çalışan işçilerle
Ocaklara çıkıp ertesi gün, anasına avradına sövdüm ruhsatveren ve girişimcinin

Oğlu mahpushanedeki adamla ağladım göle bakan bir balkonda, rakı içtim sonra
Bir şiir kitabı gönderdim ertesi gün, koğuşun kütüphanesine 

Bunlardan söz eden bir de şiir yazacağım ki dedim; okusunlar, gidip ata evlerine
Badanalasınlar duvarlarını, onarsınlar çitlerini, budasınlar meyve ağaçlarını…

‘Şair İstanbul’u mesken mi tuttun’, türküsünü dinlesinler teypten
Ve ruhlarını gübrelesinler…

Ferruh Tunç
Gerçek Edebiyat