Gerçek Edebiyat

“Yurdumuzun bağımsızlığı için giriştiğimiz bu kavgada

Kurtuluş Savaşı’mızda şehit olanların onurlarını

ve ulusumuzun kaderini korumaya kararlı olduğumuzu

bildiriyoruz.” “Ortak Savunma”dan

I.

O depremdi “İnan”, “Aslan” yelesinde dalga dalga

kükreyip tambağımsızlık türkülerine koşan “Deniz”

ülkeme, o sıra hiç baktınız mı siz,

ülkemin gökkuşağına

– Neresinde miydi onlar, kan kırmızısı

/ ve en içte(n) insana yakın /

insana uzak o morötesinde hiç eyleşmediler

utanmadılar hiç, utandırmadılar

delikanlı yürüyüşlerini haykırdılar bir ağızdan “İnan”:

“Bu kavga analarımızın

rahmine erişilemeyeceğine göre

mutlaka devam edecek ve başarılacaktır.”

Sonra, şiir pusuna yattı üçü birden

vatan satmayı vatanseverlik diyenlere inat

Türkçe’min yüreğini attırmaya, dipdiri o yurtsever öfke

II.

Bireysiz ve halksız devletin hey heyli yasaları

tebdil, taygir ve ilga deyip

tambağımsızlığı, tam başıbozukluğa yordu

ve gıyabında Sam Amca’nın çocukları sürek avında

halkın kurtuluşunu yalanın imparatorluğuna rehin kılıp,

vakt erdi durumdan vazifeye ve namluda “Elverdi”

“Tuğ” takıp kuş kondurdular kendi adlarına,

bir Mustafa Kemal’i yargılayamadılar suça teşvikten;

sözün özü gözdağına gözünü dikip her daim

“En iyi lider, en iyi militandır.” diyen “Deniz”ce

dağ dağ büyümekti artık, ölüm

Sonra, direnişi ayaklandırdılar üçü birden

ülkeyi bölmeyi, gençliği bölmekle başlayanlara inat

ülkemin aylasına halkalamaya, kıpkızıl o halksever öfke

III.

Yorganı hep kısa geldiği için büzüldükçe büzülen halkım

sorum sana, nedir darağacında ölümü dakikalarca yaşamak

kolay ölmeyen bir beyinle?

ve titreyen sesiyle, mahkûm ettiği için “öldürme”yi

görevden alınan bir haber spikeri olmak ne anlama gelir sence

“Bu kadar infazda bulundum, bunca mert adam görmedim.”

diyen o infaz savcısının hiç mi hakkı yok

el verip kol kaptırmanın ne olduğunu en iyi sen bilirsin

hangi ölümlü kalmış ki, o “Tuğ” kalsın baki

ne zamandır kan-kurusu batar güneş çöl çöl çöl

kimleri boğmadı ki gençliğin taptaze kor kanı,

kimlerin zürriyeti kurumadı ki kalkan o parmaklarla?

Sonra, yaşamak önce eyleme yakışır deyip üçü birden

ülkeme kol atan ahtopotun kollarına sarılanlara inat

“Kurtuluş”ta Sakaryaca dökülen kanı unutana, o alkan öfke

 
IV.

Üç yüz altmış köşe olmak, gerçekten köşe olmak mıdır,

yoksa bir daireye dönüşüp zamana yuvarlanmak mıdır?

nefretle beslenip beslenip belsoğukluğu olmuş değerlerle,

kazımak kökünden komünizmi frengili düşlerde

yani ilk başa dönmek kısırdöngülerde;

sözüm ona çileyi bitirmeye ceza kesmek,

kalemi cüzamlı bir ten gibi düşürmek midir

ve dini merasimi pek önemseyen o laik albayla, fi dan düşmanı

eli kıçında “Elverdi”ğince üst üste tüttürüp sigarayı

kıç korkusuyla eli hep arkada bir mahkeme başkanı olmak

ölebilmek kararlılığını hiç bilmeden üstelik

mezarlarından korkup üç fi danı yan yana gömdürmemek midir?

Sonra, korkunun üstüne üstüne sürüp eylemi üçü birden

bütün şerefsizliklerine tuğ takıp öleceklere inat

“tam bağımsızlık” özlemini ayağa kaldırmaya, o çağcıl öfke

V.

Öncesi köy enstitüleriydi sonrası halk enstitüleri

orada öğretildi İnan Aslan Deniz’im

hiçbir şeyi gizlemeden eylemine

sahip çıkma dürüstlüğü

öte yanda ise marangoz hatasının bu kadarına “Elverdi”ği

malum hukuk(çu)

sırası değil mi sormanın şimdi ey Hıdırellez

– altı mayısta kimlerin dileğini yerine getirdin?

borsa oyunlarına tam bağımlılık yemini edenlerin mi, yazık

yoksul / yoksun halkın hâlâ anlamadı

ey o hıdırellezde üç şanlı ölüyü alnından öpen baba Hıdır

İnan bağımsız Türkiye’nin başı sağ oldu.

Evet, can coşkusuyla ölüme yürüdüler üçü birden

evladını yiyen emperyalizm nazarlıklı, yaban ödlekliğe inat

vicdanların şafağında ölüme marşça yürümeye, o tekyumruk öfke

TAHSİN ŞİMŞEK
GERCEKEDEBİYAT.COM