Nefser'le İç Sesim / Özlem Sezer
Bugün biraz temizlik yaptım Nefser Ferahlayacak kadar değilse de Hayatta kalmaya yeter herhalde Aslında öyle nefret edilyorum ki bu eşyalardan Toz almak, katran katran yağ kazımak neyime Sildikçe geçmiş daha çok yapışıyor üstüme Ah ne çok kir ne çok siyah Bir çift eldiven gibi geçmiş ellerime Sanırsın ki yıkanmıyorum da soyunuyorum Tuhaf şey, öyle yabancılaşmışım ki kendime Bu beden nasıl yürüyor, aşı ocağı nasıl koyuyor Hele kağıdı kalemi nasıl tutuyor, hiç anlamıyorum Sormak için seni aradım ama İstanbul uzak seversin dedim, semaverde çay demledim Yanında biçimsiz bir şeker, kıtlama... Ah Nefser, dertlerimi başkalarına anlatmaya Çok üşeniyorum, hem saçma geliyor işte Sen benim iç sesimsindir belki de Ne ki İstanbul da sesim kadar uzak Düşündüm sonra nefser bugün senaryo yazacak İşte şu dantel gibi ilmek ilmek işlediği lafları Başkaları konuşacak da öyle para kazanacak Gülünçlüğe bak Bizim ağzımızdan çıksa Kimse beş kuruş vermez oysa Bu allı pullu, tamahkar laflara Nefser bu evler ne zaman nefes alacak? Melek Özlem Sezer (Nefser, s. 19-20. Evrensel Basım Yayın, İst. Ocak 2014.) Gerçekedebiyat.com
Yazar Hakkında
YORUMLAR