Menekşe Dörtlüsü / Ünsal Çankaya
Uyandım ve bugün son gün dedim.
Neyin sonu olduğunu bilmiyordu gün.
Dört ayrı renk çiçeğiyle üşümüştü menekşe,
Ölmeyin dedim hepsine, ölmeyelim, birlikte.
Aynı kökte renklenmeyi başaramadılar henüz,
Ama aynı saksıda olunca öyle sanan çok.
Bir ben biliyorum gerçeği,
Bir de menekşe.
Uyandığımız günler
Ayaz olmasa dedim
Günlük güneşlik olmasa bile.
Ne mümkün bu ülkede.
Ne mümkün olağan bir kış,
İklimler bile yinelenmiyor güzelliğiyle.
Ne var ne yoksa dokunduğumuz,
Bize dokunan
Gürültüye boğuluyor içi, dışı, ruhu, ruhsârı,
Dünyamızda her şey aynı gürültüye yem edilmekte.
Ölmese de çaresiz,
Üzülüyor menekşe!
Ünsal Çankaya
GERCEKEDEBİYAT.COM
Yazar Hakkında
YORUMLAR