Gerçek Edebiyat

 Korku kötü bir rehber fakat [birinin] görmüyormuş gibi yaptığı birçok şeyin ortaya çıkmasına neden oluyor.

Sorun, hastalığın ciddiyeti hakkında fikir vermek değil, bu salgının etik ve politik sonuçlarını sorgulamaktır. Ülkeyi felç eden panik dalgasının gösterdiği ilk şey toplumumuzun artık çıplak hayattan başka bir şeye inanmadığıdır.

İtalyanların pratikte her şeyi, normal yaşam koşulları, sosyal ilişkiler, iş, hatta arkadaşlıklar, duygusal yakınlıklar ve dini & politik kanaatler, hastalanma tehlikesine feda etmeye hazır oldukları açıktır. Bu çıplak hayat ve onu kaybetme tehlikesi insanları birleştiren bir şey değil, onları kör eden ve ayıran bir şeydir.

Diğer insanlar, Alessandro Manzoni’nin romanında anlatılan vebada olduğu gibi artık yalnızca ne pahasına olursa olsun kaçınması gereken ve kendini en az bir metre uzakta tutması gereken yayıcılar olarak görülüyor. Ölülerin -bizim ölülerimizin- cenaze töreni hakkı yok ve sevdiklerimizin bedenlerine ne olacağı belli değil.

Komşuluklarımız ortadan kaldırıldı ve kilisenin bu konuda sessiz kalması merak uyandırıcı. Bu şekilde yaşamayı alışkanlık haline getiren bir ülkede insan ilişkilerinin ne kadar süreceğini kim bilir? Ve hayatta kalmaktan başka ahlaki değeri olmayan bir toplum nedir? 

Salgının net bir şekilde ortaya çıkmasına neden olan ve ilkinden daha az rahatsız edici olan diğer şey, hükümetlerin bizi bir süredir alıştırdığı “istisna durumların” normal koşullar haline gelmesidir.

Geçmişte daha ciddi salgınlar oldu ama hiç kimse bu nedenle şimdiki gibi acil bir durum ilan etmeyi düşünmedi. Bu durum hareket etmemizi bile engelliyor.

İnsanlar uzun yıllar süren kriz ve aciliyet durumlarında yaşamayı o kadar alışkanlık haline getirdiler ki hayatlarının tamamen biyolojik bir duruma indirgendiğini ve durumun sadece sosyal ve politik değil aynı zamanda insan insani ve duygusal boyutu olduğunu fark etmediler. Uzun yıllar olağanüstü durumda yaşayan bir toplum özgür bir toplum olamaz.

Aslında “güvenlik nedenleri” denilerek özgürlüğü feda edilen ve bu nedenle kendisini yıllarca süren korku ve güvensizlik durumunda yaşamaya mahkûm eden bir toplumda yaşıyoruz.

Virüs için savaştan söz edilmesi şaşırtıcı değil. Acil durum önlemleri bizi sokağa çıkma yasağı koşullarında yaşamaya zorunlu kılıyor. Fakat görünmez bir düşmana sahip olan ve her insanda gizlenebilen bir savaş, en saçma savaştır.

Gerçekte ise bu bir iç savaştır. Düşman dışarıda değil, içimizdedir. Endişe verici olan sadece şimdi fazla olan şeyler değil, bundan sonra gelecek olan şeylerdir.

Savaşlar, dikenli tellerden nükleer enerji santrallerine kadar bir dizi meymenetsiz teknolojiyi barışa miras bıraktığından, acil sağlık durumundan sonra bile hükümetlerin daha önce gerçekleştiremediği deneylerin devam etmesi için girişimlerde bulunulması muhtemeldir: Üniversite ve okulların kapatılıp çevrimiçi dersler verilmesi, bir araya gelmenin ve politik-kültürel nedenlerle konuşmaların durdurulup yerine dijital mesajlaşmanın getirilmesi ve mümkün olan her yerde insanlar arasındaki temas için makinalar temin etmek gibi uygulamalar bu girişimlerdir.

Çeviren: Elif Başak Aslanoğlu

Kaynak: https://itself.blog/2020/03/17/giorgio-agamben-clarifications/?fbclid=IwAR2VGR2zhkLvUAgqIiDw00uLta3uU9XqFAE2FUZjw3dZIlyifU3RavLDQ8Q

GIORGIO AGAMBEN KİMDİR?

Giorgio Agamben (d. 22 Nisan 1942) günümüzde yaşayan bir İtalyan siyaset felsefesi düşünürü ve eğitimcisi. En önemli katkıları "Homo sacer (kutsal insan)" ile "istisna hali ("state of exception (İngilizce)", "notstand (Almanca)") kavramları üzerinde katkıları ile isim yapmıştır.

Agamben İtalya'da Venedik IUAV Üniversitesi'nde; Paris, Fransa'da "Felsefe Uluslararası Koleji (Collège International de Philosophie)"'de ve Saas-Fee, İsviçre'de "Avrupa Diploma-Üstü Okulu (European Graduate School)"'nda profesorluk yapmaktadır. Daha önce 1988-1992'de İtalya'da Macerata Üniversitesi ve 1993-2000'de Verona Üniversitesi'nde doçentlik yapmıştır. Birleşik Amerika'da Kaliforniya Üniversitesi, Berkley'de ve Northwestern Üniversitesi, Evanston, İllinois'te ve Almanya'da Heinrich Heine Üniversitesi, Düsseldorf'ta misafir profosörlük ve ilmi çalışmalar yapmıştır. Genova, İtalya'da Temmuz 2001'de G8 toplantısı için ortaya çıkan şiddetli protestolara ve buna önemli katkısı olan "Kara Blok" ve "Anarşist" adını taşıyan grupların protestolarının analizleri üzerinde şahsi felsefe görüşlerini yansıtmak üzere "Get Rid of Yourself (Kendini Ortadan Kaldır)"  adlı bir sanat filminde de başrol oynamıştır.

Agamben 2006'da prestijli "Charles Veillon Deneme Avrupa Ödülü (Prix Européen de l'Essai Charles Veillon)" kazanmıştır.

GİORGİO AGAMBEN'İN  TÜRKÇE'DEKİ ESERLERİ

(2001) Kutsal İnsan İstanbul: Ayrıntı Yayınları ISBN 9755393331 (Çev: İsmail Türkmen)

(2004) Auschwitz'den Artakalanlar, İstanbul:Bağımsız Kitaplar ISBN 9757917222 (Çev: Ali İhsan Başgül)

(2006) İstisna Hali İstanbul: Otonom Yayıncılık ISBN 975605605 (Çev: Kemal Atakay)

(2008) Olağanüstü Hal, İstanbul:Varlık Yayınları ISBN 9754343427 (Çev: Kemal Atakay)

(2009) Açıklık - İnsan ve Hayvan, İstanbul:Yapı Kredi Yayınları ISBN 9750815607 (Çev: Meryem Mine Çilingiroğlu)

(2009) Nesir Fikri (Idea della prosa), İstanbul:Metis Yayınları ISBN 9753427043 (Çev: Fırat Genç)

(2010) Tanık ve Arşiv & Auschwitz'den Artakalanlar Dipnot Yayınları ISBN 9759051921 (Çev: Ali İhsan Başgül)

(2010) Çocukluk ve Tarih - Deneyimin Yıkımı Üzerine Bir Deneme, İstanbul:Kanat Kitap ISBN 6054244102 (Çev: Orhan Koçak)

(2011) Dünyevileşmeler, İstanbul:Monokl Yayınları ISBN 6056262418 (Çev: Betül Parlak)