İki Şiir / Aslıhan Tüylüoğlu
Sütsüz bir kadın memesi Afrika / emziriyor açlığı
Yazar Hakkında
Son Dakika
Sevgili Gizem,
Sesinin “aydınlık patikaları”
Serçelerin bildiği bir sabah
Ayrılıkta büyüyor çocuklar
sözlerinden öfke sızıyor babaların
Yorgunum, insanın anlamı yok
silah satıyor durmadan bezirgân
kapı hakkını peşin alıyor cellat
Her gün sokakta bir daralan kadın
gelecek günlerinden vuruluyor
kaç çocuk annesinden
Sütsüz bir kadın memesi Afrika
emziriyor açlığı
Neşter kasapların elinde
işliyor körpe organlara
Savaş yorganına uzarken çocukların
anneler uykusuz…
seninle düşen tohum
şimdi meyvesi taşlanan ağaç
Bu şiiri senden emanet aldım
İnsanların zırhı korkularından
Bunu anladın bile…
Yazıp unutmak istiyorum ve unutulmak.
Yarısı Nisan
Kuruyan dallarda sancılı ayıklanma
Koy! Geri kalanlar tellesin
Akasya açmış yeni acılar
Her yaş ayrı bir tazelenme
Küflü yıllara bir parça güneş koy
Göm kendini iç sesinle konuş
Kendinin katili!
Sebepler paylaşılır acı değil
Hayata asıldığın ip gözyaşından
Damında yağmur sesi
Kendini yutan bir yıldız olurdun olsan
Zehri döküldü devrilen sözcüklerin
Günlerin çıkardığı ezginlik
Yaralarının yarısı nisan.
Aslhan Tüylüoğlu
Gerçekedebiyat.com
YORUMLAR