canımızı nakış gibi işlesindi kadın
enkaza dururken Zülküf kıyıları 
soyarak kabuğunu eşyanın 
ilaç ilaç beklemeseydik denizi
bir cami avlusunu doldurmasaydı rüzgâr.
 
duvara gömüldükçe kollar
kirli cam parlak dudak sıcak alkol
şişman kapılarda mermer yankı.
 
bir fiil boşalıyor bardaktan
yüzüm geceye ayna
masanıza uzanıyor kulaklarım
ama kim verecek suya nefesini
kartlaşmış gözlerime sormayın
bir çift kadeh karantina.
 
 
Emrah Sönmez
 
Gerçekedebiyat.com

ÖNCEKİ HABER

BENZER İÇERİKLER

YORUMLAR

Yorum Yaz

Kişisel bilgileriniz paylaşılmayacaktır. Yorumunuz onaylandıktan sonra adınız ve yorumunuz görüntülenecektir. (*)