Güler Yücel Can Yücel'ine kavuştu! / Erdal Atıcı
Bizim evde şiir pişerdi, aşk pişerdi… Harlı bir adamla, şiir ve aşk pişirmek kaç insana nasip olur? Düşünün ne kadar şanslı olduğumu… Ben ve Can için ise şu koskoca dünyada milyonlarca genç arasında birbirimize rastlamamız, karşılamamız rastlantısal bir mucize değilse nedir? Ama bizim şansımız; bu t...
Çok arayacağımız bir kuşak törensiz, vedasız birer birer aramızdan ayrılıyor... Bizleri biraz daha eksik bırakıyor her giden... Korkulukları olmayan bir köprüdeyiz artık. Altınızda dev dalgalarla geçen bir azgın nehir, kenarları yiye yiye büyüyor. Bizse giderek azalıyoruz... 2013 yılı ekim ayında sevgili Aydın Şimşek'in Datça Belediyesi ile birlikte düzenlediği Datça Öykü Günleri etkinliğine öykücü olarak katılmıştım. Datça'ya vardıktan sonra Can Yücel'in mezarını, evini ziyaret edecektik. Etkinliğin ilk gecesi Datçalı şair İsa İnan, arabasıyla bir salaş meyhaneye götürdü bizi. İçeride uzun masanın etrafında yaşlarını epey almış insanlar oturmuşlar, şiir okuyorlardı. Ayda bir toplanıp, bir şairi çalışır gelir ve en güzel şiirlerini okurlarmış. O gece anımsadığım kadarıyla Edip Cansever şiirleri okunuyordu. Hemen sessizce bir masaya oturup, ağzımız açık okunan şiirleri dinlemeye başladık... İnanılmaz bir geceydi. Sanki Antik Yunan kentlerinden birindeydik; Atina'da sözgelimi... Şiir okuyanlar aynı zamanda meşhur aktrisler gibi rol yapıyorlardı. İsa Abi, kulağıma Güler Yücel'in de masada olduğunu fısıldadı.. O da bir şiir okumuştu Cansever'den. Sonra Can yücel şiirleri de okunmaya başladı. O arada, Can Yücel'in meyhane arkadaşı ortaya çıktı ve sesini Can Yücel'e benzeterek Can Yücel'in: "Ne Kadar Yalansız Yaşarsak O Kadar İyi" şiirini okumaya başladı. Sanki Can Yücel mezarından kalkıp gelmişti. Ben hayatımda bu şiirin bu kadar güzel okunduğunu ilk kez orada görmüştüm. Daha o gece otele dönünce, o şiiri buldum ve ezberlemeye başladım... Gece hiç bitmesin diyeceğimiz bir geceydi. Meyhane kapanırken; ben, İsa İnan, Barış Çelimli, Onur Akyıl ve o adını anımsayamadığım Can Yücel'in arkadaşı Güler Yücel'e evine kadar eşlik ettik... Güler Yücel o gece hiç yapmadığı bir şeyi yaptı ve Can Yücel'in eşyalarını gözü gibi koruduğu evini bize açtı. Bizi içeri davet etti. Evin avlusuna adımımızı atarken büyük heyecan içindeydik. Duvarlarında şiirler çınlayan, avlusunda şiir kokan o görmüş geçirmiş evin her yanı anılarla doluydu. O anılar da bizim kulağımızda uğulduyordu. Sessiz birer kedi gibi meraklı gözlerle ve dokunduğumuz her şeyin tarih olduğunun bilinciyle öyle rüyada gibi dolaştık durduk. O geceyi hiç unutmadım. Can Yücel gibi zor bir şairi yaşamı boyunca sırtlamış Güler Yücel'i de... Şimdi Can Yücel'ine kavuştu. Bizse biraz daha yalnız kaldık bu dünyada... Işıklar içinde huzurla uyusun... Erdal Atıcı GERCEKEDEBSİYAT. COM
Yazar Hakkında
YORUMLAR