Gerçek Edebiyat

 
bir yaz göçüp gidiyor içimden
başaklar tohum atıyor tarlaya
kışa gidiyorum çocukluğumdan
 
korkuluktan kaçıp bostan tarlasına
koşuyorum kardan adama
 
ölümüm geliyor aklıma
gökyüzüne naralar atıyorum
 
fişek çıkıyor gözlerimden
usulca yatağıma saklanıyorum
 
sokakların gece yarısı sessizliğine dalıp
sesler atıyorum şehrin göğüne
patlıyor vardiya araçlarının egzozu
 
hudutları kırık kalbimin
kırağı yağmış şakaklarıma ağlıyorum
 
virane bir kasabada gençliğime rastlıyorum
yalandan şiirler yazıyorum
katlanmak için hayata
koşar adım çıkıyorum rüyadan
 
çelik çomak oynadım en çok çocukluğum
bundandır kalbimin çelik gibi olması
 
dinamitler patlıyor taş ocağında
ürküyor köstebekler
 
talan edilmiş günlerin çığlığı
son durakta inip
haykırarak yurduma kaçıyorum
 
sessizce çekiliyorum şiirden
 
ŞERİF TEMURTAŞ
(Akatalpa Ekim/2017 sayı:214)