Eski Pelerin / Ferruh Tunç
Hüseyin Atabaş’a
Son giden, yüzünde vurgun yemiş bir süngercinin üzüntüsü olan biriydi.
Karada oturup nice zaman, denize baka baka eskittiği engine açılma ve derine dalma duygusunu yeniledi:
Bir pelerin gibi atıp onu sırtından, denize doğru ilerledi.
Bu, şairin en güzel güzel şiiriydi.
Kimin için yitirmişti şimdiye kadar, mızrağını dürterek hep zamana; ödül beklemeden üstelik ve üstlenerek cezaları?
Yargılamadan, hesap sormadan sessizce çıkıp gitmişti hayatlarımızdan.
Bir kitap kadar, sayfa ucu kolayca kıvrılıp kapatılan, sonra rast gele hatırlanıp paylaşılan anılarımızdan sonsuz bir bağıştır şimdi ondan bize kalan.
Bir de eski bir pelerin havada uçuşan...
İster bir hayat çıkaralım, isterse bir kitap bundan.
Ferruh Tunç
GERCEKEDEBİYAT.COM
Yazar Hakkında
YORUMLAR