Gerçek Edebiyat

ÇOCUK NOTLARI

I

Bana kızma babacığım

bilmiyorsan söyleyeyim.

Senin tanrıyı sevdiğin kadar bende

seni seviyorum.

Ama ben sana,

tanrı baba para vermedi diye

öfkelenip küfrettiğin gibi küfretmiyorum.

Var bana para verme

oyuncak da alma.

Zaten zatürree ediyor çocukları biliyorum

dondurma da istemem.

Yalnız uyumadan önce geceleri

alnımdan öp beni, gecikirsen beklerim.

Öp beni babacığım n’olur

geceler karanlık, üşüyorum.

II

Abi savaş olacak mı

tüfeğimi vereyim.

Sen ölme emi.

Annem çok ağlar sonra,

sütü kesilir kan olur gözleri,

bebek aç kalır

korkar kan çanak gözden,

ölür belki de, ağlarım,

kardeşimi çok seviyorum çünkü.

Abi savaş olacak mı

ateş kusacak mı amcalar.

Gastede gördüm

çekik gözlü bir çocuğun

cesedi başında bir amca

elinde tüfeğiyle duruyordu.

Ben korkmadım ah utandım.

Gömleğimi örteyim dedim

çıplak vücudunun üstüne.

Sen büyüksün abi, seni dinlerler,

Söyle amcalara

Çocuklar çıplak ölmesinler.

Abi savaş olacak mı

Tüfeğimi vereyim.

III

Bu yıl çocukların yılı,

adıma konuşacağınıza beni dinler misiniz biraz.  

Biliyorum amcalar çok işiniz var.

Çok olmasa işiniz,

yazılarla dolar mı gastelerhergün

aklım kesiyor o kadar.

Ama amcalar bir bilseniz

neler anlatıyor neler ağabeyim

babama ve bana

çok şeyler söylüyor bugüne ve geleceğe dair

güzel, korkusuz.

Siz böyle şeyler anlatmadınız

ve ninemin kucağına da oturmuyorum artık

masal dinlemek için.

Kış geldi kundura alınmadı bana

odun kömür sırası da uzadı.

Gömleğimle yatıyorum geceleri

gecekondumuzun önü çamur yağmurdan

dışarı çıkamıyorum oynamaya

ve hep ağabeyimi dinliyorum.

O diyor ki bütün bunlara

neden olan sizmişsiniz

ah kızmayın amcalar.

Bu yılı çocuklara armağan ettiniz

az şey mi bu

sonrayirmiüç nisan filan

siz kötü olamazsınız.

Babam çok çalışıyor inanın

“imanı gevriyor” diyor annem

Haksız da değil hani

Beni kucağına alamıyor fersizlikten

İşte ben buna hiç dayanamıyorum.

Sonra söyleyin o bıyıklı amcalara

götürmesinler ağabeyimi ikide bir,

geri gelince tanıyamıyorum yüzünü

sızısızı gözleri öpemiyorum,

bana ve babama çok şeyler anlatıyor ağabeyim

ah kızmayın

ben babama benzemem amcalar    

benim tüfeğim var.         

(Türkiye Yazıları sayı: 26 Mayıs 1979, s.14)

BABÜR PINAR KİMDİR?

(1953-68 yaşında),Erzincan’ın Çayırlı ilçesinde doğdu. Ankara Devlet Mimarlık Mühendislik Akademisi Mimarlık Bölümü mezunu. Çeşitli kamu ve özel kuruluşlarda mimar olarak görev yaptı. Bir dönem özel tiyatrolarda profesyonel oyuncu olarak sahneye çıktı. Sanat ve İnsan adlı kültür sanat dergisini çıkardı. Şiir ve edebiyat yazıları bu dergide yayımlandı. Devrimci Sanatçılar Derneği (DEVSANDER) kurucu üyeleri arasında yer aldı. İlk şiir kitabı “Umut Pas Tutmaz” 1984’te yayımlandı. Aynı yıl siyasi nedenlerle tutuklandı. 10 ay tutuklu kaldı, beraat kararıyla cezaevinden çıktı. 1997’de siyasi nedenlerle yeniden tutuklandı. 15 gün sonra tutuksuz yargılanmak üzere serbest kaldı. DGM tarafından hakkında açılan 4 dava da beraatla sonuçlandı. Şiir ve yazıları birçok gazete ve dergide yer aldı. Eserleri şöyle: Umut Pas Tutmaz (1984), Şiir Ayaktadır (1985), Bir Uzun Yolda (1996), Aşk Fesleğen Kokar (1999), Sosyalist Mücadele (Kollektif, 2001), Milliyetçilik, Yurtseverlik ve Sol (Kollektif, 2007), Sanat-Estetik-Politika (Kollektif, 2008), Kavram Sözlüğü (2005), Ekonomik Kurumlar ve Kavramlar Sözlüğü (2008), Marksizm Tartışmalarına Marksist Bakış (Kollektif, 2009), 27 Mayıs Bir Darbenin Anatomisi (Analiz, 2010), Şairlerden Kürt Sorununa Çözüm Önerileri ( Kollektif, 2010), Emperyalizm ve Ulusal Sorun (Kollektif, 2011).

Gerçekedebiyat.com