Gerçek Edebiyat

215.
Göğe fırça sallayan şu kavaklar
bir çizgi daha mı ekliyorlar her seferinde
bitmemiş tablolarına?
 
216.
Yapabilsem, görünmezliğin dalında
sabah akşam erkek sığırcığın
sesinin en kırılgan telleri üzerinden
dişisine döktüğü dili kendi dilime çevirebilsem,
en büyük şair ben mi olurum,
en büyük çevirmen ben?
 
217.
Geminin ardından koşan köpük,
kıç bodoslamaya saplanacak mızrak ucu,
kabarcıkların öre söke dalgalandırdığı sancak…
kim bilir daha neler mi sanar kendini
pervaneyi unuttuğu yerde?
 
218.
Dağın diliyle konuştu hep babam
ovanın diliyle konuşurken anam.
 
Oğluma sorulsa,
yokluğun diliyle konuştuğumu söyler, kesin.
Kızıma sorulsa,
kırık aksanlı dilimden mi söz eder?
 
Aytekin Karaçoban
(Akatalpa,  N.204 - Aralık 2016)