Gerçek Edebiyat

Ne zamandır bilemiyorum

Önce günler geçti sonra...

Sonra ucunu kaçırdım

Güneş parlamıyor sabahları

Bazen daha az bulutlu günler

Daha az soğuk rüzgarlar

Umduğumuza bakmayın

Arada bir kıpırdadığımıza

Dışarı çıkmak istermiş gibi

Bu yapışkan karanlığı iyice benimsedik

Zaman bir çizgide kırılmadan akarken

Tedirgin günlerin anıları sönüyor

Biz, bir miydik, çok muyduk

Bir yere gitmiyor muyduk

(...)

Şimdi, yeni alışkanlıkları deniyoruz

Yeni başlangıçları değil

Kimliğimizi unutuyor değişiyoruz

Bir gün eğer yırtıp çıkarsak

Ne tanıyacağız dışarısını

Ne de yüzümüzü aynalarda

Sesimiz bize yabancı gelecek

Kanatsız solgun bedenlerimizi görenler

Bunlar ne biçim yaratıklar diyecek...

Ergin Yıldızoğlu
GERCEKEDEBİYAT.COM