Gerçek Edebiyat

İlhan Demiraslan'ın Atatürk şiiri:

ATATÜRK

Atatürk dedim iptida
Önümü ilikledim.

Nasıl söylerim öldüğünü
Atatürk'üm karşımda,
Yatmış uyumuş karlar üstüne
Kalpağı başında.

Nasıl söylerim öldüğünü
Çenesine uzanmış eli
Atatürk'üm çıkar Kocatepe'ye
Dalgın, düşünceli.

Nasıl söylerim öldüğünü
Elinde beyaz tebeşir
Geçmiş tahta başına
Atatürk'üm ders verir.

Nasıl söylerim öldüğünü
Başında yeni şapkası
Yola çıkmış yürümüş
Kalabalık arkasında

Nasıl söylerim öldüğünü nasıl
Bir ışık vurmuş yüzüne
Atatürk'üm bakıyor besbelli
Çekidüzen verelim üstümüze.

İlhan Demiraslan

“Ben İlhan Demiraslan, 1928 yılı 24 Ağustos’unda Gelibolu Hançerli Çeşme Sokağı’nda dedem Yelkenci Ali ustadan kalma 17 sayılı evde dünyaya gelmişim. Babam Yüksek Mimar Kâzım Demiraslan, tasavvuf ile annem Aliye Hanım da oldum olası babamla uğraşır durur. (…) Her odasında bir Namık Kemal resmi asılıydı doğduğum evin. Kenarları işlemeli alçı çerçeveler içinde bol sakallı yakışıklı bir adamdı Namık Kemal, çocukluğumda. Daha sonraları Marx’ın sakalını da yadırgamamış isem herhalde bundandır, ilk yatkınlığım…”

Şair Cemal Süreya, yönettiği Papirüs Dergisinin “Kendileri” (Otobiyografiler) adını taşıyan özel sayısında (Sayı: 46-47, Mayıs 1970) yer almasını düşündüğü Demiraslan’dan, yaşamını ana çizgileriyle yazmasını ister. O da dostu Cemal Süreya’ya gönderdiği yazısına kendini böyle anlatmaya başlamıştı.

Yazınımızın özgün şairlerinden biri olup bize çok özgün şiirler armağan eden Demiraslan, yaşamı boyunca Savaş ve Sanat Emeği başta olmak üzere birkaç yayın organı hariç sürekli olarak Varlık’ta yazmayı kendine ilke edinmişti. Sağlığında yayımladığı iki şiir kitabı (İncir Ağacı ile Eller Ekmeğe Doğru) da dostu Yaşar Nabi Nayır’ın yönettiği Varlık Yayınları’ndan yayınlanmıştı.

25 Kasım’1980'de, 52 yaşında Trabzon'da öldü; Akçaabat’ta toprağa verildi.  

 Gerçek Edebiyat