Yorgun
Bu aralar hücrelerim Oblomov'luk derdinde,
Çaresiz katlanıyorum hastalık hallerine,
İstekle susuyorum naz ve cilvelerine.
Genlerime işlemişler tembelliğin kodunu,
Üşeniyorum çıkış butonuna dokunmaya,
Çıkarsam belki de dönmek gerekir diye.
Giriş şifresini unuttuğum ayrı hikâye,
Bayılıyorum bu yeni halime!
Uzun bir tatildeyim, gözlerim bulutlu gökyüzünde.
Uçmak istemiyorum, yağmalı, derelere, denizlere,
Karışmalıyım hemen damlalarıyla yağmurların.
Boğulmadan yosunların kavrayan yeşilinde,
Denizimden incileriyle çıkmalıyım istiridyelerin.
Hoyrat açan bıçaklar arasından dökülüp,
Saçılmalıyım orta yere, ama üşeniyorum,
Gitmeye üşendiğim sahilleri düşleyişim hikâye.
Kıpırtısız izliyorum halimi, kendimi anlıyorum,
Gitmeyiş bahanemle barıştığım da kesin,
Yine de hayalime yetişmiyor tembelliğimin gücü.
Düşüncelerim gemlerken düşlerim şahlanıyor,
Gitmediğim denizlerden, uçmadığım gökyüzünden,
Yıldızlar düşürüyorlar yorulan yüreğime!
Ünsal Çankaya
Gerçekedebiyat.com