Sözcükler
Sözcükler peş peşine çıkıyorlar ağzımdan,
Ay ışığı yüzlerine çarpıyor süzülüp üzülerek.
Mahcubiyet yerlerde, mahrumiyet her yerde kol geziyor.
Ay aldanıyor, gün aldanıyor büyüyen gölgelere
Çarpıyor hüznüm.
Sözcükler kıkır da kıkır gülüşüyor bir yandan,
Bir cilve, bir naz, her biri dilbaz, her biri işvebaz,
Sevişiyor kendince diğeriyle, buluşuyor en işveli dizede.
Geziniyor ay, saklanıyor gün, aldanarak öpüşen gölgelere
Dalıyor gözüm.
Bir mutluluk anlatımı, inceliği sayıklayan sözcükler,
Kapılıyor çılgınlığın peşine, koşmaktan yorulmuyor,
Bir o sevgiye, bir şu gülüşe, bir bu neşeye.
Yakışıyor her harfi bulutlar üzerinde uçuşan yüreklere,
Kayboluyor ay, yükselirken gün üşüyen gölgelere
Benziyor yüzüm.
Zamanla sözcükler çıkmaz oluyor sözlüklerinden,
Aşk yanıyor, tutuşuyor kendince, küle dönüyor.
Küsüyor sevgililer, yetmiyor ki dilleri sevgiyi bölüşsünler,
Kahrediyor ay, kahrediyor gün, ayrılığı buluyorlar öylece.
Umutları kurtarmayı denerken kapılıp gölgelere
Yetmiyor gücüm!
Ünsal Çankaya
Gerçekedebiyat.com
Yazar Hakkında
