Son Dakika

unsal-min.jpg


Artık şiir yazamıyor kadınlar, bütün o çocukları kendileri doğurmuş 
Emzirmiş, ninni söylemiş gibi kanıyor yürekleri, ölüm haberlerine.
Hem kuşlar şakımıyor, kentlerin tüm acısı vuruyor dillerine.
Tükenmiş sözcükleri, kan ağlamış içleri, bitmiş tüm şarkıları.

Denir ki ‘Hayat kısa!’, bu saptama doğru da ‘Kuşlar uçuyor!’ yalan, 
Yavrular palaz değil, hevesli ve acemi, kanatlanmak zor tabi.
‘Sen uçuşu anımsa!’ diyordu Füruğ ama
Önce öğrenmeliydi anımsanacak şeyi.
Uçmak zaman isterdi,
Yangınsa beklemedi.

Yuvalar darmadağın, alevler ava çıkmış, avlıyor yavruları
Dallarını, dağlarını yakanları iflah etmesin tanrı!
Kuş analar kuş babalar ateşlere düştüler ve pustular.
Kuşlar hiç ağlamaz mı?
 
Yanan ormanla yandık, yanan o yavrularla...
Bu sancı kuşlanmaz mı? 

Ünsal Çankaya
Gerçekedebiyat.com

ÖNCEKİ YAZI

Benzer İçerikler